کیدئ شي

 "شاید" ویل د ډارن سړي ژبه ده. دا که څه هم خوندي ښکاري، مګر دا واک وژني.

هرکله چې تاسو "شاید" وایئ، تاسو خپل ځواک بل چا ته ورکوئ. خلک د ناڅرګندتیا شاته نه روانیږي. دوی پای تعقیبوي.

تاسو د وړاندیز کولو له لارې واقعیت نه جوړوئ. تاسو یې د اعلان کولو له لارې شکل ورکوئ، دا د واک ته د رسیدو لپاره زما ۱۸لیکنه ده.

ژبه ځواک دی. کله چې تاسو په ډاډ سره یو څه وایئ، ستاسو دماغ دا د حقیقت په توګه ثبتوي. او تر ټولو مهم، نور ټول هم همداسې کوي. دې ته د پای وهم ویل کیږي. رواني تعصب چې خلک د قوي، باوري بیانونو د واقعیت په توګه مني، حتی پرته له شواهدو.

له همدې امله سیاستوال هیڅکله نه وايي، زه فکر کوم یا زه ډاډه نه یم. دوی وايي، داسې ده ده، او خلک اطاعت کوي. نه ځکه چې دوئ منطقي وي، مګر ځکه چې دا په احساساتي توګه ډاډ ورکوي. په خبرو اترو کې، هیڅکله مه وایئ، شاید موږ دا کار وکړو. ووایه، دا هغه څه دي چې پیښیږي به.

یوازې ستاسو غږ هرڅه بدلولې شي. کمزورې ژبه بحث ته بلنه ورکوي. قوي ژبه یې بندوي. نو که تاسو نفوذ غواړئ، د مشروطو خبرو کارول بند کړئ. خپله اراده د "شاید" سره مه ګډوئ، زه فکر کوم، یا زه په دی اند او نظر یم. داسې خبری کوئ لکه قوانین چې جوړه وئ او یا همدا اوس فرمان چې ورګوئ. هغه کس اوسئ چې خبرې یې د پریکړو اعلانولو په څیر وي، نه د وړاندیزونو.