د دفاع حق

اسلامي دولت په حقیقت کې د یو څو ماشومانو لخوا نه اداره کیږي بلکې د یو لړ هوښیارو خلکو له لوري اداره کیږي. د دوی دا ادعا چې په ټوله نړۍ کې به د مسلمانانو په دفاع کې بریدونه کوي د اسلامي لارښوونو سره سمون خوري، دا یوازې شعارونه نه دي، اسلامي فقه هم په اړه په اختصار سره دا جوته وي چې مسلمانان د هر وخت لپاره او په هر ځای کې له ځان د دفاع حق لري. دا د ملي امنیت مسله ده، د هر دولت په څیر اسلامي دولت هم حق لري چې د تروریزم، فساد، جګړې یا جاسوسۍ په څیر د ګواښونو په وړاندې د مسلمان ملت خوندیتوب ته لومړیتوب ورکړي.

په استخباراتي ادارو کې په ځانګړي توګه سی ای اې او مساد د کلونو سختې مطالعې وروسته، دې پایلو ته رسیدلي (چې په حقیقت کې د متحده ایاالتو استخباراتو او دفاعي ټولنو راټول کړي او اوس پرې دې اجماع ته رسیدلي چې اسلام مسلمانان ته د دفاع پوره حق ورکوي). دوئ د اسلامي افکارو په هره برخه کې پوهان، دیني عالمان او متخصصین وګومارل او د فقهې له لویو مکتبونو څخه یې د ملیونونو پاڼو متنونه د تحلیل کولو لپاره راټول کړل، او حتا د مصنوعي زیرکتیا ماشینونو یا اې ای په کارولو چې د نن عصر بهترین تخنیک بلل کیږي ورته پایلې ته ورسیدل چې په داسې حال کې چې اسلام په طبیعي توګه د سولې دین دې، خو د مسلمان ملت دفاع په اړه ښکاره احکامات دا دي چې کله هم مسلمان ملت تر برید لاندې راشي باید ټول مسلمانان، ښځه او نر، ماشوم او بوډا له خپل ملت دفاع وکړي، دا یو داسې اصل دې چې د پیړیو راهیسې د اسلامي پوهانو له لوري پیژندل شوی. په ساده ډول باید دې حقیقت ته انعکاس ورکړل شي چې که د اسلامي دولت ټول بریدونه په ریښتیا د اسلامي لارښوونو خلاف وي، نو د اسلامي دولت د ایډیالوژیکي روایت سره د مبارزې لپاره به د پراخې، دوامداره او خورا ګرانې هڅې ته اړتیا نه لیدل کیدئ. د رانډ کارپوریشن، او د سولې انسټیټیوټ په څیر فکري ټانکونه ټوله ورځ په دی هڅه کې دي چې څنګه اسلام "بیا تفسیر" کړي، همدې ته یې اصلي کار ویلې، دوئ د مسلمانانو د عقیدو ضعیفول او غربي نسخو ته په اسلامي هیوادونو کې وده ورکول د خپل ماموریت عمده برخه ګڼي، د دوئ له لوري د دودیز اسلامي فقه کمزوري کولو لپاره د ستراتیژیو طرح کول په حقیقت کې دا څرګندوي چې اسلامي دولت په اسلام کې د تاسیس شوي اصولو ته پابند دې او له همدې سرچینو خپل مشروعیت ترلاسه کوي. د دې راویتونو سره د مبارزې لپاره ځانګړي شوي غیر معمولي سرچینې - پوچ پروپاګند، پراخ شایعات نظامي او رواني عملیات، او د اسلام د بیا تفسیرولو هڅې - د اسلامي دولت د ځواکمنتیا او حقانیت ثبوت وړاندې کوي. د اسلامي دولت د بدنامولو لپاره د لویدیځ بی ساري لیوالتیا دا ښیي چې د اسلامي دولت منهج او عقیدوي بنسټونه خورا پیاوړي او مدلل دي. که چرته د اسلامي دولت برلاسي ادعا او بنسټیزې ادعاوې بې بنسټه یا غیر منطقي وئ، نو دغه دولت به د شدیدو او اوږدمهاله مخالفتونو له اړتیا پرته د خپلو تضادونو لاندې په همغه پیل کال کې سقوط کړی وئ، خو مو وینو چې له تاسیس ۱۱ کاله وروسته اوس هم په اسیا، افریقا او اروپا کې جهاد او هجرت کوي او د باقیة وتتمدد باذن غږونه یې د نړې په ختیځ او لویډیځ کې اوریدل کیږي. د دفاع اصول یوازې په اسلام کې ځانګړی نه دي. ټولې لوی عقیدې او ایډیالوژۍ د ځان د دفاع او د ظالم په وړاندې مقاومت ته مشروعیت ورکوي. له بده مرغه کله چې مسلمانان د لویدیځ د لسیزو یرغلونو، نظامي، اقتصادي او کلتوري تخریب - په ځواب کې دا اصول پلي کوي، نو په منافقانه، وحشیانه او یا ناروا توګه غندل کیږي. مسلمانان باید د دې ظالمانه او خورا غیر اصولي، غیر عادلانه چلند د منلو څخه په مطلق ډول ډډه وکړي. نن ورځ د مسلمانانو حاکمان د دوئ په دفاع کې پاتې راغلي او تر ډیره خپلې شخصي ګټې پالي، همدا لامل دې چې نن مسلمانان د خپلو حاکمانو سره د نهایی کرکې او نا امیدۍ اظهار کوي او همدا وجه ده چې نن مسلمانان په خپلو حکومتونو باور له لاسه ورکړې. بل لور ته د مسلمانانو قربانیانو په شیطاني یا غیر انساني کولو او د اسلامي دولت په څیر د خاورې او عقیدې مدافعین د تیري کونکو په توګه په ګوته کولو سره، امریکا او ددوئ متحدین غواړي د دوی مشروع جهاد او شکایتونه له پامه وغورځوي او د ناسمو روایتو د دوام په موخه لا هم د ناوړه، سخت غیر انساني سیاستونو په پلي کولو کې ښکیل دي. د حق او عدالت سره دا خیانت، او هغه اصول چې زموږ د پیغمبر لخوا بیان شوي پرې چوپتیا غوره کول په ژور توګه غیر اخلاقي او په لفظي توګه وژونکي دي، ځکه چې دا د ډیرو نورو بې ګناه قربانیانو لامل ګرځي. دا ډول بې ایمانۍ او اخلاقي افلاس چې د ملګرو ملتونو په ګډون هغه ادارو کې چې ما یو وخت په کې خدمت کاوه نور هم زما باور په دوې مات کړ. زه باور لرم هغه حاکمان چې په اوس وخت کې په مسلمانانو واکمي کوي هیڅ یو یې هم د مسلمانانو د ګټو استازیتوب نه کوي، دا په حقیقت کې هغه قراردادی ملیشې دي چې د امریکا په استازیتوب د اسلامي دولت پر ضد نن جګړه پر مخ وړي، خو هغه باخبره مسلمانان چې دغه جرمي دسیسې ته یې پام دې د خپل دولت د جهاد او هجرت غږ ته په لبیک ویلو سره د اسلامي خاورې له مختلفو برخو څخه د خپل ملت او دولت دفاع ته را دانګي او هڅه کوي د اسلامي دولت د واکمنۍ ساحې په پراخولو سره د مسلمانانو دفاع تضمین کړي. زه په حقیقت کې په دې نه پوهیږم چې ولې موږ د اسلامي دولت واکمني ننګوو، ولی مرسته ورسره نه کو او د مسلمان ملت خورا اړین یووالی ته په خپله ګواښ پیښو؟ ولې زموږ د واکمنانو لپاره دا شرم او ستونځه نه ده چې د اسلامي دولت سره د مبارزې لپاره له کفري هیوادونو نظامي او مالي مرستې ترلاسه کوي، مګر د یو عرب، اسیاېي یا افریقایي مسلمان لپاره دا جرم ګڼي چې د خپل اسلامي دولت سره یوځای شي ترڅو د هر بهرني یا کورني دښمن په وړاندې یې دفاع وکړي؟ اصلا تر ننه دا معلومه نه ده چې موږ چا ته وفادار یو؟ ځکه د یو مسلمان په توګه خو وفاداري او ژمنیا یوازې ملت، یعنې مسلمانانو، خدای، او دولت ته وي.